Nog 2 maandjes te gaan!

Nog maar 8 weekjes te gaan!

Twee weekends geleden ben ik met Robbe gezellig een dagje naar de Antwerpse Zoo geweest. We hebben het heel erg naar ons zin gehad. Lekker veel gegeten, en veel dieren gezien. Maar het was toch wel erg koud! We hadden de trein genomen en waren op de weg naar de zoo nog even langs Starbucks geweest. Hoe koud het ook was, Robbe wou graag een Frappuccino... Wat lijkt hij toch op mij! Aangezien ik goed oppas met de cafeïne, nam ik een lekkere hot chocolate met toffee nut.
Ik was al een hele tijd niet meer in de Zoo geweest. Ik denk dat de laatste keer met Nonna en Robbe was. Toen zat Robbe nog in de buggy, dus het moet al zo'n 10 jaar geleden zijn geweest.
Het was super gezellig! We hebben heel de dag op ons gemak rond gewandeld en hebben alle dieren kunnen zien. Na de zoo, zijn we nog snel macarons gaan halen. Natuurlijk wel de echte, die van Ladurée, omdat die het lekkerste zijn. 's Avonds ben ik ook nog bij Robbe gebleven. Er was een kerstmarktje bij hun in de buurt, waar hij wel even naar toe wilde. Hij kreeg toen het geweldige idee om met de quad te gaan... Ik ging akkoord op voorwaarde dat we allebei een helm zouden dragen én dat ik mocht rijden! We hebben zo gelachen die dag!

De dag erop was de fitting voor de modeshow van Lorre & Florre. Ze hadden mij gevraagd om de zwangerschapskleding te showen. We waren met drie zwangeren. Die maandagavond mocht ik met 5 verschillende outfits op de catwalk lopen. Na maandenlang geen pumps te hebben gedragen, had ik er die avond toch weer aan. Het was wel even wennen hoor, maar gelukkig is het allemaal goed verlopen. Mama en Gerd waren komen kijken om mij te steunen, wat echt lief was! Het was een superleuke ervaring!

De donderdag erna, ben ik naar de rondleiding van het ziekenhuis geweest. Karen was er ook bij, omdat zij ook bij de bevalling gaat zijn. En rara wie er ook was... Mama en Gerd! De meesten weten het al wel, maar voor degene die het nog niet weten: Mama is ook zwanger! Ik word grote zus! Het is een heel avontuur om samen met je mama zwanger te zijn. Maar het is ook erg leuk en heel speciaal! We herkennen veel dingen bij elkaar en kunnen elkaar heel erg goed steunen. Mama is uitgeteld een maandje na mij. Ze wordt dus eerst oma en daarna weer mama. Het gaat gezellig druk bij ons worden, maar we kijken er allemaal heel erg naar uit!
De rondleiding was fijn. Er is veel uitleg gegeven. Ik heb wel stage gehad in dat ziekenhuis, maar er waren zoveel zaken die ik niet wist. Ik ben blij dat ik naar de rondleiding geweest ben. Het wordt nu allemaal zo echt! Er werd uitgelegd waar je binnen komt, waar je je moet inschrijven, wat je zeker bij moet hebben,... Ik vind het zo spannend!

Op 6 december was ons Nonna jarig. Ze is 70 nu! Ik had een foto-album met foto's van haar gezin van vroeger en nu cadeau gegeven. Wat was ze er blij mee! Iedereen kwam naar haar thuis voor de lunch. Het was super gezellig, maar ook een beetje moeilijk. Dit was het eerste feestje waar Wouter niet bij kon zijn. We weten allemaal dat hij er nog altijd is, maar toch leek het alsof zijn gezinnetje iemand vergeten was mee te nemen. Het was heel gek. Ondanks dat gevoel, hebben we toch een hele fijne middag gehad en hebben we Nonna haar verjaardag goed gevierd met broodjes en van allerlei lekkers!

Ik heb de boostrix (spuit voor kinkhoest) ook nog laten zetten. De dokter heeft die dag meteen gekeken of mijn bloeddruk nog in orde was. Alles was helemaal prima! Een paar dagen later, had ik weer een echo. Ik had met mijn tante geregeld dat Robbe mee mocht. Het was een verrassing voor hem. Hij vond het echt heel leuk om de baby, zijn petekindje, eens te kunnen zien! De gynaecoloog heeft alles weer even gecheckt, en vooral gekeken naar het hartje. Je kon goed de verschillende kamers zien. Alles was gelukkig in orde. De lengte van mijn kleintje is gemiddeld, en het gewicht zit zelfs een beetje boven het gemiddelde! Mijn kindje weegt 1698gr. nu. Het hoofdje zit ook al beneden. Ik ben een trotse mama! Mijn baby'tje was weer aan het geeuwen toen de gynaecoloog net de echo begon. Het is best grappig dat de baby bij de gynaecoloog meestal best rustig is, terwijl als we thuis zijn er heel wat stampjes gevoeld worden!

Ik heb deze week ook te horen gekregen dat ik geslaagd ben op de twee modules van het tweede jaar vroedkunde. Ik ben zo opgelucht dat dat deel al weg valt volgend jaar! Dan heb ik wat meer tijd om de rest van de vakken te leren en om met mijn kleintje te spenderen. Ik ben echt zo blij!

Vrijdag zat ik in de bus naar huis, toen ik heel erg veel last kreeg van harde buiken. Gelukkig had de kinesist mij net een uurtje daarvoor nog wat geholpen met de ademtechniek. Ik heb die goed kunnen toepassen in de bus! Het was ook heel erg druk en benauwd. Hierbij had ik ook nog eens de griep gekregen, waardoor ik heel het weekend futloos was. Maar gelukkig ben ik er nu zo goed als vanaf! Dan hebben we dat ook al weer gehad voor de feestdagen.

De laatste weken kan ik echt heel goed mijn kleintje voelen. Ik zie ook elke keer in mijn ooghoeken mijn buik op en neer gaan. Als ik wat sneller zou zijn, zou ik het voetje kunnen vastgrijpen! Ik heb dit al elke keer proberen te filmen, maar het is nog steeds niet goed gelukt. Ik blijf proberen, zodat ik jullie binnenkort kan laten meegenieten. Het is echt een super gek, maar ook heel fijn gevoel. De baby reageert ook steeds meer op mijn stem. Mama heeft dit weekend nog een paar keer aan mijn buik gevoeld. Mijn kleintje bewoog telkens heel goed en reageerde ook op haar stem. Het zag er zo lief uit!
Ik begin steeds ongeduldiger te worden. Ik weet dat mijn kleine spruit eerst nog wat moet groeien, maar ik kan écht niet meer wachten tot ik hem of haar in mijn armen heb! Nog een paar weekjes wachten. Eerst nog de feestdagen, twee weekjes les, een dag examen, en dan kan het elk moment gebeuren! Het is nu echt al aftellen.

Tot snel!
Meike en de kleine spruit

Vandaag zijn we 75% ver!

Vandaag ben ik 30 weken zwanger, wat gaat het toch snel! Nog maar 10 weekjes te gaan. Voordat ik het weet, lig ik in het ziekenhuis met mijn kindje in mijn armen!
De laatste weken zijn zo enorm snel gegaan. Ik heb het erg druk gehad op school, waardoor de tijd wel heel erg voorbij is gevlogen. Twee weken geleden hebben er paar meisjes op school mijn buik ingegipst. Het was een heel gek gevoel om de natte gips op mijn blote buik te krijgen. Het werd na een tijdje ook erg zwaar, maar gelukkig is alles goed gegaan. De leerkracht die erbij was, had een beetje schrik dat ik zou flauwvallen, omdat de gips warmte uit het lichaam onttrekt bij het opdrogen. Maar dit is gelukkig niet gebeurd. De meisjes hebben snel gewerkt en het resultaat ziet er kei leuk uit! Ik weet nog niet goed wat ik met de gipsbuik ga doen, maar ik heb al wel heel leuke ideetjes gevonden.

De laatste tijd beweegt mijn kindje zo veel én op de gekste momenten! Zo stond ik laatst met mama in de winkel, toen ik een heel erg gek gevoel kreeg. Het leek alsof de baby mijn blaas aan het kriebelen was. Het was geen stamp, maar echt een langdurig kriebelig gevoel. Ik moest echt mijn best doen om niet in mijn broek te plassen! De laatste tijd krijg ik dat gevoel steeds vaker. Vooral als ik net recht sta, of een snelle beweging maak. Het kietelt dan zo erg! Ook heb ik vaak 's avonds het gevoel dat de baby kopjerol en salto's aan het maken is. Net alsof er een feestje in mijn baarmoeder is! Maar elke keer als ik kijk, dan stopt het natuurlijk... Filmen lukt helaas ook niet. Maar ik geef het zo snel niet op! Ik hoop dat ik het binnenkort op film krijg.

Vorige week zijn Karen (mijn beste vriendin) en ik een fotoshoot gaan doen. Ik wou nog graag leuke foto's van ons samen hebben, met mijn buikje erbij, en ik had een verrassing. Ik had met Joni, de fotograaf, een heel plan afgesproken. Karen had gelukkig helemaal niks door, en dat was ook wel heel duidelijk toen het moment daar was. Joni vertelde dat als we omgekleed waren, we al klaar konden gaan staan. Zij had zich ook al klaar gezet. Ik heb toen expres nog even wat gedronken, zodat ik een excuus had om Karen eerst klaar te laten staan, anders viel heel de planning door het water. Ik nam het kadertje met de echo mee en zei dat ik gewoon nog wat foto's wou met de echo erbij. Ik wist dat Karen het zo niet ging doorhebben. Joni zei dat we tegenover elkaar moesten gaan staan. Ze begon foto's te nemen, terwijl Karen nog niks door had. Ik vond het zo spannend! Mijn hart ging tekeer! Ik zei: 'Ik weet niet of je het kan zien'. Karen keek naar de echo en rende meteen het bos in. Ze was in schok! Ze had traantjes in haar ogen, toen ze zei: 'Ja, natuurlijk!'. Ik had een van de laatste echo's in een kadertje gestopt, met daarop de tekst: 'Wil jij mijn meter zijn?'.
Ik ben zo blij dat heel het plan gelukt is. We hebben leuke foto's van dat speciale moment. En mijn kindje gaat de liefste meter ooit hebben!
Tijdens de foto's die erna genomen werden, kon Karen het nog steeds niet geloven! We hebben die namiddag echt wat afgelachen. En al de foto's zijn super mooi geworden. Ik ga er binnenkort wat uitzoeken voor in het babyfotoalbum en voor op de babykamer.

Een paar weekjes geleden heb ik het matrasje voor in het babybedje opgehaald. Dit was een cadeautje van de peter van mijn kindje, mijn allerliefste neefje Robbe, en zijn mama. Toen ik ermee thuis kwam, kon ik niet wachten om het bedje op te maken, dus ben ik er meteen aan begonnen. Het ziet er zo schattig uit! Alle spulletjes zien er zo lief uit! Het wordt steeds spannender. Ik kijk er echt naar uit! Ookal besef ik het nog niet helemaal... Ik word binnenkort mama. Het besef zal er pas zijn als mijn baby'tje op mij ligt.

Ik heb een lijstje gemaakt van de dingen die ik nog allemaal wil doen voordat ik ga bevallen. Ik ben bezig met het ontwerpen van het geboortekaartje, de geboortesuiker, de geboortelijst,... Ook heb ik een pronostiek gemaakt. Ik neem die vanaf nu overal mee naartoe, zodat iedereen een kans krijgt om de het in te vullen. Ik ben benieuwd wie het dichtste bij de geboortedatum, het geboortegewicht en de lengte gaat zitten! Ik wil nog een kleine prijs verzinnen voor de winnaar.

Gisteren was het Thanksgiving. We hebben thuis gezellig samen gekookt. Sweet potatoes, een stukje kalkoensfilet, verse cranberry saus en als nagerechtje appel-perencruble. Het was heerlijk! Na het eten hebben we een rondje gedaan en hebben we elk een paar dingen gezegd waar we dankbaar voor zijn. Ik geniet echt van die familiemomenten. Ookal denk ik op Thanksgiving altijd weer even terug aan mijn mooie jaar in Amerika, ik weet dat er ooit een moment komt dat ik samen met mijn kleintje terug naar mijn tweede thuis ga. Dan laat ik hem of haar al mijn favoriete plekken daar zien.

Ik maak snel weer een nieuwe blog. Het kort nu allemaal zo op!
Morgen ga ik gezellig een dagje naar de Antwerpse Zoo met Robbe. Ik kijk er al naar uit!

Tot de volgende blog!
Meike, en the little one

27 weken alweer!

Eerst en vooral wil ik even zeggen hoe blij ik ben met al de positieve reacties op mijn zwangerschap. Het doet me goed dat mensen mij steunen. Jong mama worden is niet altijd even simpel, maar wanneer er mensen zijn die je steunen, voelt het gewoon heel goed. Ik weet dat ik het wel ga aankunnen. Dus dankjewel aan alle mensen voor de lieve reacties, al de likes op mijn foto met het grote nieuws en alle lieve persoonlijke berichtjes!

De afgelopen weken zijn een beetje hectisch geweest. Op maandag 27 oktober kreeg ik 's morgens telefoon van mama dat we afscheid gingen nemen bij haar broer, mijn oom, omdat het helemaal niet goed ging. Hij was op dat moment al 1,5 jaar aan het vechten tegen kanker. Hij was gewoon op. Ik wist dat dat moment er een keer aan zou komen, maar toch kwam het onverwachts. Dinsdagavond 28 oktober is hij rustig ingeslapen. Ik ben echt blij dat we nog een mooi afscheid gehad hebben die maandag. We hebben elkaar nog verteld wat we wilden vertellen, we hebben gelachen en gehuild. Het was gewoon heel erg mooi. Ook zei hij die maandag dat hij tevreden was. Dit heeft mij heel erg geholpen met het beter te begrijpen. Ik ben blij dat we hem nog zo lang bij ons hebben gehad. En ik ben hem heel erg dankbaar voor alle mooie momenten samen.
Diezelfde week had ik blok. Ik moest dus volop studeren voor mijn examens. Helaas dwaalden mijn gedachten vaak af naar ome Wout. Het was gewoon een erg zware week. Die zondag mochten we Wouter gaan groeten. Er was veel familie. Het gevoel was een beetje dubbel want ik werd gecondoleerd met mijn oom maar ook proficiat gewenst met mijn baby'tje.
Dinsdag 4 november was de crematie van mijn oom. Het was een prachtige dienst! Ik heb een tekst voorgelezen en heb voor een laatste keer afscheid genomen. Er waren enorm veel mensen. Het deed me goed te weten dat mijn lieve oom zoveel harten veroverd heeft. Al die mensen waren daar speciaal voor hem! We mochten allemaal een steentje uit een schaal nemen met het naar buiten gaan. Het was Rozenkwarts. Toevallig is dat mijn geboortesteen en heb ik er altijd al zo eentje bij me. Wouter was zelf met dat idee gekomen en ik vond het echt iets moois. Ik had dit nog nooit meegemaakt. Maar het was alsof we een laatste cadeautje van hem kregen, dat ons geluk zou brengen. Ik heb er ook eentje voor mijn kleine prutsje meegenomen. Zo heeft hij of zij later ook een mooi aandenken aan mijn lieve oom.
Na de dienst was er een koffietafel. Heel de familie was daar. Het was fijn om met al die lieve mensen samen te zijn op dat moment en mooie herinneringen te delen over Wouter. In de namiddag zijn we naar een andere plek geweest met de familie en vrienden. 's Avonds zijn we nog even wat gaan eten met de naaste familie. Het voelt heel goed om zo'n hechte familie te hebben. We worden door elkaar gesteund en kunnen bij elkaar terecht wanneer we het nodig hebben. Ik ben daar echt heel dankbaar voor!
Helaas moest ik 's avonds nog goed leren omdat ik de dag erna examens had. De examens vond ik tegenvallen, wat ook een beetje logisch was. Ik had niet genoeg kunnen leren en zat met mijn gedachten ergens anders. We zien wel hoe het gegaan is wanneer ik de punten heb.

Ook heb ik weer een echo gehad. Alles gaat super goed met de baby! Hij of zij woog al weer 980gram en was ongeveer 30cm groot. Het wordt dus een flinke baby. Heerlijk! Net toen de echo aangesloten werd, was de baby aan het geeuwen. En daarna smekte hij of zij nog wat na. Zo lief! Ik ben echt heel opgelucht dat het zo enorm goed gaat met mijn kindje. Verdrietig zijn tijdens de zwangerschap is helemaal niet goed, en helaas ben ik dat de laatste weken wel vaak geweest. Maar er was gelukkig niet alleen verdriet. Ik ben ook heel erg trots op Wouter. Hij heeft ons een prachtig afscheid gegeven en hij heeft door gevochten tot het einde. En dat vertel ik later mijn kindje ook. Natuurlijk ga ik foto's van de familie laten zien, ook van Wouter, omdat ik wil dat mijn kindje weet wie zijn of haar familie is. Ik wil graag dat hij of zij de mooie herinneringen kent en weet dat Wouter nog steeds een belangrijk persoon in mijn leven is. Wouter is nog steeds bij ons, en dat zal ook altijd zo blijven.

Gelukkig heb ik niet zo vaak last van zwangerschapskwaaltjes. Soms heb ik wat rugpijn, het gevoel van inwendige blauwe plekken op mijn buik, wat pukkels, ben ik wat moe, maar het valt echt wel goed mee! Ik weet dat het echt veel erger had kunnen zijn. Ik heb echt niet te klagen. Ik voel me goed en mijn baby'tje is gezond. Dat is alles wat ik graag wil!

Mijn buik groeit nu ook echt heel erg goed. Hem verstoppen gaat niet meer, maar dat hoeft ook helemaal niet! Ik weet nu al dat ik hem ga missen, maar ik krijg er zoiets moois voor in de plaats! Het blijft speciaal om mijn kleine kindje te zien op de echo's. Zo lief, zo klein, en helemaal van mij! Hij of zij mag nu de komende weken nog goed groeien en nog even lekker knus blijven zitten.

Ik heb zo goed als alle spulletjes klaar staan. De kinderwagen is er, het bedje, de commode, kleertjes, een badje, ... Ik ben er stiekem al klaar voor, maar ik zal nog even mogen wachten. Ik vind het allemaal zo spannend! Ik krijg heel de dag door stampjes, en daardoor besef ik ook steeds meer dat ik mama word. Het voelt gewoon goed.
Ik heb de laatste weken ook lekker veel geknutseld. Ik heb een paar schilderijtjes gemaakt voor bij het bedje, een leuk mobieltje en een paar mutsjes. Ik ben nog nooit zo creatief bezig geweest! Heerlijk is dat!

Tot binnenkort bij de volgende update!

Kusje,

Meike en de kleine spruit

Surprise!

I'm pregnant!
I will be a mommy around February 14th!

I know that I waited a long time to announce this big news. I found out that I was pregnant in the middle of June. There were so many feelings involved when I first found out! I didn't know what to do. But after a short hour I only felt nervous. I had to tell my parents. I knew that they weren't going to be excited at first. My mom wasn't happy at all. She thought about my future and I understood. I had thought about my future also. 'Was I still going to be able to finish college?', 'Would this all work out?', 'Can I really give my child the best?',...
You can never predict the future because you never know what the future will bring. That's why I live from day to day. I enjoy the little things in life. Life is so precious!
My future will definitely change, because I'm going to be a mommy. Continuing my education will be challenging. It is my dream to become a midwife, but even if I have to go to school a year longer, I'll still make sure to get that degree. I want to focus on school for the next couple of months, while I enjoy my pregnancy of course. After my baby is born, I'm staying home a couple of months to take care of my little one. I will continue college in September 2015.

I waited long enough to share this beautiful news. Of course I told my family and friends a while ago. But after 25 weeks, I feel that this is the right moment. The most insecure period of my pregnancy is already behind and everything is going great. My baby is healthy and growing really well. Time is flying by so fast... Before I know it, I'm in the hospital giving birth to my beautiful child!

Being a single mom doesn't scare me. I'd rather want my child to grow up with a mom who goes for it for one hundred percent, than also having a dad who doesn't go for it at all. This guy wasn't ready for it, and that's his choice. I am ready and I really want to take my responsibility to take care of this new life. The guy isn't in the picture anymore and I hope that people will respect that. Everyone has his own opinion, which is normal, but it was his choice to repudiate all responsibility. Staying focused on that, isn't fair. Not for my child, and not for me. I know that I can give my child all the love that he or she needs. And in the end, I'm not alone. I still have my family and friends who got my back and who support me.


I'm very happy with my little munchkin! A child is a gift, sadly enough not that easy for everyone. It's so special to be pregnant! I see pregnant women all the time on my internships, but being pregnant myself is even more fun! It is really strange to have a little "human" growing inside of me, who is going to call me mommy. But it is also beautiful to look at him or her during the ultrasounds, knowing that he or she is being really cozy inside of my uterus. I can't describe the feeling! Feeling all the kicks, which was really weird in the beginning, is so comforting! Knowing that the baby is moving and letting me know that everything is alright, is just one of the most amazing things! Even putting my hands on my belly... My baby will almost always kick or just move really gently. It is really special!

It is all going to be a big adjustment, but I'm excited! My training to become a midwife is actually a really good preparation on motherhood. Usually I am the person who helps new moms and dads with their newborn. That's what I love to do! Giving babies a good first start into this new world. The love you can give to and receive from children, that's what you do it for. Of course I don't know what it really feels like to become a mom, but I've seen this many times in the hospital during my internships. It is something amazing and I can not wait to look into the little eyes of my own baby for the first time!

I'm going to try to write a blog every couple of days or weeks to give you all an update about my pregnancy. This is a way to make sure that everyone knows how we're doing. And it's also a nice "souvenir" for in the future. Maybe my child wants to read all of these blogs when he or she is older, you never know!

Big kiss,

Meike

Verrassing!

Ik verwacht een kindje!

Half februari word ik mama!

Na lang te wachten, heb ik nu eindelijk besloten om dit mooie nieuws te delen met de rest van de wereld. Ik weet al een heel tijdje dat ik zwanger ben. Toen ik er pas achter was gekomen, voelde ik mij radeloos, al was dat gevoel heel erg snel over. Zenuwen bleven achter. Ik moest het aan mama en papa vertellen. Ik snapte best dat ze niet heel erg zouden staan juichen. Mama was in het begin ook echt niet zo blij, ze dacht aan mijn toekomst. Ik snapte haar wel omdat ik daar ook al over had gedacht. 'Hoe moest het nu verder met mijn studies?', 'Zou dit allemaal wel lukken?', 'Kan ik mijn kindje wel echt het beste geven?',... 

Maar een toekomst ligt nooit echt vast. Je weet nooit wat er morgen zal gebeuren. Daarom leef ik van dag tot dag en geniet ik van elk klein moment. Het leven is zo kostbaar!

Mijn toekomst zal er inderdaad heel anders gaan uitzien, want er komt een baby'tje bij kijken. Mijn studies verder zetten, zal ook niet zo meer simpel zijn. Vroedvrouw worden is mijn droom en al doe ik er een jaartje langer over, dat diploma komt er wel. Ik wil me dit jaar nog goed focussen op school want volgend jaar neem ik een tijdje vrij om bij mijn kindje te zijn. In september ga ik weer verder met mijn opleiding.

Ik heb lang genoeg gewacht om dit nieuws aan iedereen bekend te maken. Mijn familie en beste vrienden wisten het al heel wat eerder. Maar na 25 weken vind ik het nu wel het juiste moment. De meest onzekere periode is voorbij en alles gaat zoals het hoort. Mijn kindje is helemaal gezond en groeit goed! Voor dat ik weet is het zover en ben ik op de verloskamer. Deze keer niet als vroedvrouw, maar wel als kraamvrouw.

Er alleen voor staan, schrikt mij niet af. Ik heb liever dat mijn kindje opgroeit met een alleenstaande mama die er 100% voor gaat, dan met een papa erbij die er niet achter staat. De jongen in kwestie was er niet klaar voor, en dat is ook zijn keuze. Ik ben hier wel klaar voor en wil graag de verantwoordelijkheid van een nieuw leven op mij nemen. Die jongen hoort dus ook niet in het verhaal en ik hoop dat mensen dat ook respecteren. Iedereen heeft zijn eigen mening, en dat is normaal, maar het was zijn keuze om deze verantwoordelijkheid van zich af te schuiven. Daar op gefocust blijven, is niet eerlijk. Niet ten opzichte van mij, maar ook niet ten opzichte van mijn kind. Ik weet dat ik mijn kindje alle liefde kan geven die hij of zij nodig heeft. En echt alleen staan, doe ik niet. Ik heb mijn familie en vrienden die achter mij staan en mij steunen.

Ik ben heel erg gelukkig met mijn baby'tje. Een kindje is een geschenk, wat jammer genoeg niet voor iedereen weg gelegd is. Het is zo speciaal om zwanger te zijn! Ik ga op stage wel vaker om met zwangere vrouwen, maar zelf zwanger zijn is nog leuker! Het is heel gek om te weten dat er een klein "wezentje" in mijn buik groeit die mij binnenkort mama gaat noemen. Maar het is ook heel erg mooi om bij de gynaecoloog weer naar je kindje te kijken, wat nog zo lekker knus in je baarmoeder zit. Ik kan dat gevoel zo moeilijk beschrijven. De stampjes in je buik voelen, is in het begin heel vreemd, maar ook zo geruststellend. Weten dat dat kleintje beweegt en jou laat weten dat alles goed gaat, is het mooiste wat er is! Zelfs je hand op je buik leggen, waarop je kindje dan reageert is zo speciaal.

Het gaat allemaal een hele aanpassing worden, maar ik ben er klaar voor! Mijn opleiding als vroedvrouw is eigenlijk een hele goede voorbereiding op het mama worden. Normaal ben ik degene die de mama's en papa's verder helpt met hun pasgeboren baby'tje. Dat is wat ik graag doe! Baby'tjes een fijne eerste start geven in deze nieuwe wereld. De liefde die je kan geven en krijgen van kinderen, daar doe je het allemaal voor. Natuurlijk weet ik nog niet echt hoe het voelt om mama te zijn, maar ik heb dit al wel vaak genoeg gezien in het ziekenhuis. Het is iets prachtigs en ik kan niet wachten tot ik mijn kindje voor het eerst in de oogjes kan kijken!

Ik ga proberen elke paar dagen of weken een blog te schrijven met een update over hoe mijn zwangerschap verloopt. Zo kan iedereen wat volgen en heb ik een mooi aandenken voor later.

Dikke kus,
Meike