27 weken alweer!

Eerst en vooral wil ik even zeggen hoe blij ik ben met al de positieve reacties op mijn zwangerschap. Het doet me goed dat mensen mij steunen. Jong mama worden is niet altijd even simpel, maar wanneer er mensen zijn die je steunen, voelt het gewoon heel goed. Ik weet dat ik het wel ga aankunnen. Dus dankjewel aan alle mensen voor de lieve reacties, al de likes op mijn foto met het grote nieuws en alle lieve persoonlijke berichtjes!

De afgelopen weken zijn een beetje hectisch geweest. Op maandag 27 oktober kreeg ik 's morgens telefoon van mama dat we afscheid gingen nemen bij haar broer, mijn oom, omdat het helemaal niet goed ging. Hij was op dat moment al 1,5 jaar aan het vechten tegen kanker. Hij was gewoon op. Ik wist dat dat moment er een keer aan zou komen, maar toch kwam het onverwachts. Dinsdagavond 28 oktober is hij rustig ingeslapen. Ik ben echt blij dat we nog een mooi afscheid gehad hebben die maandag. We hebben elkaar nog verteld wat we wilden vertellen, we hebben gelachen en gehuild. Het was gewoon heel erg mooi. Ook zei hij die maandag dat hij tevreden was. Dit heeft mij heel erg geholpen met het beter te begrijpen. Ik ben blij dat we hem nog zo lang bij ons hebben gehad. En ik ben hem heel erg dankbaar voor alle mooie momenten samen.
Diezelfde week had ik blok. Ik moest dus volop studeren voor mijn examens. Helaas dwaalden mijn gedachten vaak af naar ome Wout. Het was gewoon een erg zware week. Die zondag mochten we Wouter gaan groeten. Er was veel familie. Het gevoel was een beetje dubbel want ik werd gecondoleerd met mijn oom maar ook proficiat gewenst met mijn baby'tje.
Dinsdag 4 november was de crematie van mijn oom. Het was een prachtige dienst! Ik heb een tekst voorgelezen en heb voor een laatste keer afscheid genomen. Er waren enorm veel mensen. Het deed me goed te weten dat mijn lieve oom zoveel harten veroverd heeft. Al die mensen waren daar speciaal voor hem! We mochten allemaal een steentje uit een schaal nemen met het naar buiten gaan. Het was Rozenkwarts. Toevallig is dat mijn geboortesteen en heb ik er altijd al zo eentje bij me. Wouter was zelf met dat idee gekomen en ik vond het echt iets moois. Ik had dit nog nooit meegemaakt. Maar het was alsof we een laatste cadeautje van hem kregen, dat ons geluk zou brengen. Ik heb er ook eentje voor mijn kleine prutsje meegenomen. Zo heeft hij of zij later ook een mooi aandenken aan mijn lieve oom.
Na de dienst was er een koffietafel. Heel de familie was daar. Het was fijn om met al die lieve mensen samen te zijn op dat moment en mooie herinneringen te delen over Wouter. In de namiddag zijn we naar een andere plek geweest met de familie en vrienden. 's Avonds zijn we nog even wat gaan eten met de naaste familie. Het voelt heel goed om zo'n hechte familie te hebben. We worden door elkaar gesteund en kunnen bij elkaar terecht wanneer we het nodig hebben. Ik ben daar echt heel dankbaar voor!
Helaas moest ik 's avonds nog goed leren omdat ik de dag erna examens had. De examens vond ik tegenvallen, wat ook een beetje logisch was. Ik had niet genoeg kunnen leren en zat met mijn gedachten ergens anders. We zien wel hoe het gegaan is wanneer ik de punten heb.

Ook heb ik weer een echo gehad. Alles gaat super goed met de baby! Hij of zij woog al weer 980gram en was ongeveer 30cm groot. Het wordt dus een flinke baby. Heerlijk! Net toen de echo aangesloten werd, was de baby aan het geeuwen. En daarna smekte hij of zij nog wat na. Zo lief! Ik ben echt heel opgelucht dat het zo enorm goed gaat met mijn kindje. Verdrietig zijn tijdens de zwangerschap is helemaal niet goed, en helaas ben ik dat de laatste weken wel vaak geweest. Maar er was gelukkig niet alleen verdriet. Ik ben ook heel erg trots op Wouter. Hij heeft ons een prachtig afscheid gegeven en hij heeft door gevochten tot het einde. En dat vertel ik later mijn kindje ook. Natuurlijk ga ik foto's van de familie laten zien, ook van Wouter, omdat ik wil dat mijn kindje weet wie zijn of haar familie is. Ik wil graag dat hij of zij de mooie herinneringen kent en weet dat Wouter nog steeds een belangrijk persoon in mijn leven is. Wouter is nog steeds bij ons, en dat zal ook altijd zo blijven.

Gelukkig heb ik niet zo vaak last van zwangerschapskwaaltjes. Soms heb ik wat rugpijn, het gevoel van inwendige blauwe plekken op mijn buik, wat pukkels, ben ik wat moe, maar het valt echt wel goed mee! Ik weet dat het echt veel erger had kunnen zijn. Ik heb echt niet te klagen. Ik voel me goed en mijn baby'tje is gezond. Dat is alles wat ik graag wil!

Mijn buik groeit nu ook echt heel erg goed. Hem verstoppen gaat niet meer, maar dat hoeft ook helemaal niet! Ik weet nu al dat ik hem ga missen, maar ik krijg er zoiets moois voor in de plaats! Het blijft speciaal om mijn kleine kindje te zien op de echo's. Zo lief, zo klein, en helemaal van mij! Hij of zij mag nu de komende weken nog goed groeien en nog even lekker knus blijven zitten.

Ik heb zo goed als alle spulletjes klaar staan. De kinderwagen is er, het bedje, de commode, kleertjes, een badje, ... Ik ben er stiekem al klaar voor, maar ik zal nog even mogen wachten. Ik vind het allemaal zo spannend! Ik krijg heel de dag door stampjes, en daardoor besef ik ook steeds meer dat ik mama word. Het voelt gewoon goed.
Ik heb de laatste weken ook lekker veel geknutseld. Ik heb een paar schilderijtjes gemaakt voor bij het bedje, een leuk mobieltje en een paar mutsjes. Ik ben nog nooit zo creatief bezig geweest! Heerlijk is dat!

Tot binnenkort bij de volgende update!

Kusje,

Meike en de kleine spruit