Op 11 januari hadden we een feestje voor Gerd zijn verjaardag bij ons thuis want hij was de 12de jarig. Robbe wist al wel dat hij peter ging worden, maar ik had nog niks speciaals kunnen doen voor hem. Ik had dus nog een paar kleine cadeautjes gekocht, zodat hij toch iets had gekregen. Hij was er denk ik wel heel erg blij mee!
's Avonds zijn we nog lekker bij de Griek gaan eten. Ik kon nog amper naar de auto wandelen omdat ik zo vol zat! Maar het was dan ook zo lekker!
De dag erop was Gerd jarig. Ik had allemaal kleine cadeautjes voor hem. Eigenlijk waren het vooral baby-spulletjes om mee te spelen. Die zal hij binnenkort goed kunnen gebruiken met de twee kleintjes!
De dagen daarna heb ik vooral gestudeerd. Ik had blok. Donderdag, de 15de, mocht ik weer naar de echo. Mama was er toen weer een keertje bij. De gynaecoloog vertelde dat mijn kleintje nog steeds met het hoofdje klaar zat en dat het gewichtje al rond de 2,800 kg zat. Een flinke baby dus!
Ik was die dag ook de labeltjes voor de geboortesuiker kunnen gaan ophalen. Ik had er 100 besteld, maar ze hadden er per ongeluk 580 (!) gemaakt! Ik kreeg ze gewoon allemaal mee, dus dat was een meevaller. De proefdruk van het kaartje heb ik die dag ook goedgekeurd. Ik heb het helemaal zelf ontworpen en het ziet er zo leuk uit!
Vrijdag 16 januari was weer een speciale dag. Ik kreeg een kleine week daarvoor een berichtje op Facebook. Het was een journaliste van Flair. Ze was via de journaliste die mama en mij had geïnterviewd enkele jaren geleden, bij mij uitgekomen. Ze zocht nog enkele single mama's of mama's-to-be voor een artikel. Dit leek mij wel een leuk idee. Zo heb ik er weer een mooie herinnering bij! De journaliste wou mij graag nog zwanger op de foto dus ik moest opschieten. Ik werd eerst gestyled en daarna werd mijn make-up en kapsel gedaan. Na enkele foto's waren ze al tevreden! Het interview werd ook al tijdens de visagie afgenomen, dus ik kon na een paar uurtjes alweer naar huis. Het was een lange rit (van Kontich terug naar huis) dus ik was doodop, maar ik had er wel van genoten! Het artikel komt normaal gezien in nr. 12, wat rond half-eind Maart in de winkel zal liggen. Maar jullie zullen het wel horen als het zover is! Ik ben daarna nog even wat gaan drinken bij de Central met mama en Heidi. Ik had Heidi al een tijdje niet meer gezien, maar het was echt heel erg gezellig!
Op 18 januari had ik afgesproken met Karen om te gaan lunchen. We wilden nog een keertje samen weggaan voordat mijn kleintje er is. Net voordat we gingen vertrekken, vertelde Karen mij dat ze een verrassing voor mij had als metie. Mama had het normaal gezien thuis klaargezet. Karen wou me wel blinddoeken in de auto, anders zou ik het misschien al zien. Ik wist echt niet wat ik kon verwachten! Ik dacht aan een voorwerp ofzo, al had ik geen flauw idee... Tijdens de autorit had ik zoveel zenuwen! Toen we thuis aankwamen, hielp Karen mij uit de auto en naar binnen. Ze deed mijn blinddoek af en daar stonden ineens een heleboel vrienden! Alles was versierd... Het was een surprise-babyshower, echt super gezellig! We hebben gepraat, gelachen en kidibul gedronken. Ook hadden ze twee lekkere taarten en heel wat cadeautjes! Mijn kleintje en ik waren echt heel erg goed verwend! Ik heb heel de dag een smile op mijn gezicht gehad, want zo'n verrassing had ik echt niet verwacht. Ik stond er toen weer een keertje bij stil dat ik echt wel van geluk mag spreken met zo'n lieve vrienden!
De rest van de dagen heb ik vooral gestudeerd. Maandag ben ik nog snel de envelopjes gaan ophalen, zodat ik ze na mijn examens meteen kon schrijven. Dinsdag mocht ik op raadpleging bij de vroedvrouw in het ziekenhuis. Toevallig had mijn buurvrouw, die als vroedvrouw in het ziekenhuis werkt, raadpleging. Ze legde me aan de monitor, zodat we alles nog een keertje konden controleren. Mijn kleintje vond daar niet veel aan! De monitor ging heel erg wild op en neer... Fijn vond ie het dus niet. We hebben, ondertussen dat ik aan de monitor lag, mijn geboorteplan besproken. Het zou echt heel erg fijn zijn, moest het allemaal zo vlot kunnen lopen. Ik hoop echt dat ik mijn kindje zonder medicatie ter wereld kan zetten! Voor de rest was alles in orde.
Op woensdag had ik mijn examens. Ik hoop dat ze goed gegaan zijn, maar het zal afwachten worden!
Die avond ben ik nog even op bezoek geweest bij Dieuwke. Onze mama's gingen vroeger veel met elkaar om, dus we kennen elkaar al van toen we nog klein waren. Het was echt fijn om nog eens bij te praten, want dat was al een paar jaartjes geleden!
Donderdag heb ik meteen de envelopjes geschreven en verder gewerkt aan de geboortesuiker, zodat alles op tijd af zou zijn.
Op zaterdag 24 januari, ben ik samen met Dimphy naar Hasselt gereden. Doenja vierde haar verjaardag. Het was heel erg gezellig, maar ik was toch ook wel doodop toen ik 's avonds ik bed lag! Ik had die avond ook nog een ander feestje, maar ik vond het zo eng om daar alleen naar toe te rijden in avond. Moest er dan iets gebeuren...
Zondag was het de babyborrel van Julian. Wat is dat toch een knap menneke! Er waren veel vrienden van mama van vroeger, dus het was leuk om iedereen nog een keertje te zien. Vivke had het allemaal goed geregeld, het was echt gezellig!
Maandag ben ik wat gaan drinken met Karen, Jolien en Stephanie. We hebben nog eens goed gelachen, en dat met lekkere snackjes erbij (a.k.a. bitterballetjes, kroketjes,...). Ik heb die dag ook weer even verder gewerkt aan de doopsuikertjes en heb ze allemaal af gekregen. Het ziet er keileuk uit!
Dinsdag, 27 januari, is een vroedvrouw langs gekomen. Ik wil graag zo lang mogelijk thuis de arbeid volhouden. Mijn gynaecoloog ging hiermee akkoord, maar natuurlijk heb ik dan wel een vroedvrouw nodig die kan controleren hoeveel ontsluiting ik heb. We hadden een kennismakingsgesprek en het ging allemaal heel vlot. Het is toch altijd een beetje afwachten hoe zoiets gaat lopen. Ik had haar ten slotte via de website van de 'vlov' gevonden en dan weet je nooit of er wel een klik gaat zijn, wat ik wel erg belangrijk vind. Gelukkig was er een klik en voelde ik me meteen goed bij haar. Ze had dezelfde mening als mij over heel wat zaken. Ik was echt wel even opgelucht dat ik een fijne vroedvrouw gevonden had! Dan kan ik tenminste zo lang mogelijk thuis blijven, voordat ik naar het ziekenhuis ga. De vroedvrouw wilde nog even aan mijn buik voelen om zo de ligging van de baby te bepalen. Ze heeft toen ook nog een keertje het gewicht geschat (aan de hand van die handgrepen). Ze kwam ongeveer op hetzelfde gewichtje uit als wat de echo mij vertelde, dus dat was positief. Ook vertelde ze mij dat ik heel wat vruchtwater heb. Dit kan gelukkig geen kwaad, omdat mijn suikerwaarden in orde zijn en het maagje en de niertjes van mijn kleintje het gewoon goed doen. Het kan zelfs een voordeel zijn bij de bevalling! Mama had dit bij mij ook en Nonna dacht ook dat ze wat meer vruchtwater had dan normaal, dus het zal wel erfelijk zijn. De vroedvrouw voelde ook nog even hoe het hoofdje lag. Er was nog wat speling tussen mijn bekken en het hoofdje, dus de bevalling zou vlot moeten gaan. En er was geen plaats meer voor de navelstreng om rond het hoofdje te komen! De stagiaire die er bij was vroeg of ze ook nog even de handgrepen mocht doen. Ik vond dat eigenlijk wel leuk! Gewoon omdat ik dat vorig jaar ook heb moeten leren in het ziekenhuis. Zij heeft ook met de doppler het hartje gezocht en gevonden. In Nederland mogen de stagiaires niet zo veel technieken doen als ik België. Zij leren zelfs geen bloedafname in het eerste jaar! Daarom vond ik het ook wel fijn voor haar dat ze alles nog even kon oefenen bij mij. Ik heb me ook meteen voorgenomen dat ik in het ziekenhuis ook stagiaires laat oefenen! Zij moeten het ook nog allemaal leren, dus als ik daar een bijdrage aan kan leveren, dan doe ik het graag. Ik weet natuurlijk ook dat de vroedvrouwen en gynaecologen de studenten goed begeleiden en dat ze hun niet laten oefenen als ze weten dat ze er nog niet klaar voor zijn. Ik weet dat veel mama's het niet zo op stagiaires hebben, maar ik sta daar ook weer gewoon volgend jaar (als stagiaire) dus ik weet hoe het voor hun is!
Die avond is Lore nog even op bezoek geweest. Het was al weer een tijdje geleden dat ik haar gezien had. Maar het was zo gezellig! We hebben goed bijgepraat.
Donderdag, de 29ste, had ik mijn 38 weken echo. Het was pas 's avonds ingepland, dus natuurlijk was het ook weer een tijdje uitgelopen. Karen is mee geweest. De gynaecoloog heeft gewoon naar de ligging van mijn kleintje gekeken, het gewichtje geschat, het vruchtwater bekeken,... Het hoofdje was nu wel weer mooi in beeld! Vorige keer was mama bij de echo en toen was het gezichtje niet goed te zien. Mijn kleintje woog alweer 3,3kg! Ik ben dus heel erg benieuwd naar de bevalling! Het blijft toch heel gek om te denken dat dat kleine mensje in jou groeit en dat je binnenkort hem of haar in je armen hebt liggen... Prachtig is dat! Dat de natuur dat zo gemaakt heeft. En als je dan bedenkt hoe het baby'tje nu ligt... zo opgefrommeld omdat er nog amper plek is!
Vrijdag ben ik met Nonna naar de dokter geweest. Ze moest de boostrix (kinkhoest-vaccinatie) nog krijgen. In Nederland wilde haar dokter haar dat niet geven, omdat het zogezegd levenslang goed is. In België daarentegen vragen ze iedereen zich terug in te enten. Vooral de zwangeren en de mensen die vaak in aanraking komen met kinderen of baby'tjes. Het is namelijk niet levenslang goed! Dus kon Nonna gelukkig mee naar onze dokter. Ik had haar gevraagd of ik de vaccinatie mocht zetten want het was alweer een tijdje geleden dat ik had kunnen oefenen. Dus ik heb ons Non gevaccineerd! Het ging gelukkig goed, al was het al bijna 10 maanden geleden.
In de namiddag zijn Ilka en haar mama op bezoek geweest. Ik had haar ook al een hele tijd niet meer gezien, dus het was fijn om nog een keertje bij te praten. We hebben met zijn allen lekker op de bank bijgekletst. Mama en haar mama zaten er ook bij. Echt gezellig!
Op zondag 1 februari ben ik met Papa, Karen, Jonas en Anouk een ijsje gaan eten. Het was echt heel erg gezellig! Ik had het de laatste maanden zo druk gehad met alle voorbereidingen en met school, dat ik hun al een tijdje niet gezien had. We hebben nog wat foto's samen genomen, omdat we dat nog niet hadden met mijn buikje erbij! Ik had van hun nog een cadeautje voor de feestdagen gekregen. Een kraamboek! Ik had dat op mijn geboortelijst gezet, omdat mij dat echt wel leuk leek. Daar kan dan iedereen die op bezoek komt, iets kort opschrijven. Er staan een paar vraagjes bij die je kan invullen. Echt heel leuk en ook een mooi aandenken!
's Avonds begon de finale van de Super Bowl! Het was dus Super Bowl Sunday. In Amerika zou ik dat sowieso weer gevierd hebben met lekker vettig eten en een hele avond naar de wedstrijd kijken. Dit jaar zat "mijn" team 'The New England Patriots' in de finale! Ja, dat is het team met die knapperd... Tom Brady! Helaas begint de wedstrijd pas 's avonds in Amerika. Met het tijdsverschil is dat pas 's nachts hier. Ik was zo doodop, dus ben gewoon lekker gaan slapen, in de hoop dat de Patriots zouden winnen. Ik wordt 's nachts vaak wakker om te plassen, en die nacht was dat dus ook zo. Elke keer dat ik wakker was, heb ik de score even bekeken. En ja hoor, ze hadden gewonnen! Ik was zo trots op hun. Maarja, ze zijn ook de beste!
Dinsdag 3 februari had ik weer raadpleging bij de vroedvrouw. Ik mocht weer aan de monitor en in het begin vond mijn kleintje het deze keer niet zo erg. Maar na een tijdje kreeg ik weer langs alle kanten stampjes. Ik had de laatste dagen best veel last van harde buiken, en dat was ook op de monitor te zien. Wie weet is dat een teken? Al heb ik daar nu al een weekje last van en is de arbeid nog steeds niet begonnen... Die nacht was het volle maan. Ook daar heb ik helaas niks van gemerkt! Mijn kleintje vindt het denk ik gewoon zo gezellig daarbinnen! Eruit wil ie nog niet.
Ik kreeg dinsdagmorgen een sms'je van Chanou, een vriendin die ook zwanger was. Ze had weeën en voor haar was het dus begonnen. We waren ongeveer voor dezelfde tijd uitgerekend. Ik vond het zo spannend! We hebben tijdens onze zwangerschap wel echt veel steun aan elkaar gehad, en ik leefde dus ook echt wel mee toen ik dat sms'je kreeg! Ik zat heel de voormiddag in spanning af te wachten en gelukkig hield ze me wat up-to-date met whatsappjes. Om kwart voor 2 was haar kleine meisje eindelijk geboren. Alles wat goed gegaan, gelukkig! Ze wou, net zoals mij, de bevalling heel erg graag zonder medicatie doen, maar was bang dat het niet zou lukken. Maar ze heeft het uiteindelijk helemaal zonder medicatie volgehouden! Ik was echt zo trots op haar! De borstvoeding gaat ook heel goed. Ik hoop echt dat het bij mij ook zo vlot gaat verlopen! Toen ze mij de eerste foto van Roxy stuurde, kreeg ik zelfs tranen in mijn ogen... Zo een mooi meisje! Ik kan al niet wachten om te gaan baby-daten.
Donderdag was ik het binnen zitten toch wel weer even heel erg beu. Ik ben toen 's middags met Mama en Karen naar Valkenswaard geweest. We hebben daar gezellig geluncht met ons Nonna. In de namiddag ben ik een lekker Rooibos-thee'tje gaan drinken bij Leonidas met Karen en Heleen. Daarna zijn we inkopen gaan doen voor het avondeten bij hun thuis. Lekkere pasta met groentjes!
Karen had op school van een leerkracht gehoord dat je silicone in longen kon spuiten, zodat alleen de bronchiolen en de rest van de vertakkingen over bleven. Ze wou dat doen, zodat ze dat mee op stage kon nemen. Toen ik bij haar thuis aankwam, rook heel het huis naar longen! De silicone zat erin en ze waren gekookt. Ze moest alleen nog die longen "pellen", al zag ze daar wat tegen op. Dus dat heb ik maar gedaan! Gezellig samen longen gepeld en schoongemaakt, hahaha, maar goed dat wij daar niet vies van zijn! Het resultaat zag er echt heel goed uit en was leuk om het zo eens te kunnen zien.
Vandaag ben ik 40 weekjes! We made it! Nou, de gynaecoloog zei dat mijn uitgetelde datum de 14de pas is, maar zij heeft een beetje gek geteld. De vroedvrouw die mij thuis gaat begeleiden voordat ik naar het ziekenhuis ga, heeft het ook nog eens uitgeteld en kwam, net zoals mij, op de 6de uit. Het schilt gelukkig maar een weekje, dus we zullen zien. Ik weet dat het nu elk moment kan gaan gebeuren en ik wacht dan ook vol ongeduld af. Ik moet me echt bezig houden, anders duurt de tijd veel te lang! Ik merk ook wel dat ik niet de enigste ben die in spanning zit af te wachten. Ik krijg elke dag heel wat sms'jes om te vragen of het al zover is, wat eigenlijk wel grappig is.
Ik heb besloten dat als het zover is, ik gewoon niemand ga sturen. Je weet namelijk nooit hoelang het dan nog duurt voordat je kleintje effectief op je ligt. Sommige vrouwen moeten daar 48u op wachten! Ik wacht gewoon lekker af. Als het komt, dan komt het. En na de bevalling, dan bel ik eerst alleen de directe familie op. En daarna stuur ik pas mijn vrienden, de rest van de familie,... Uiteindelijk zal ik het wel op facebook zetten. Maar ik denk vooral dat het heel erg belangrijk is om mijn tijd te nemen met mijn kleintje. Al de mensen zullen dus even mogen wachten, terwijl ik van mijn baby'tje geniet, want daar heb ik al die tijd zo lang op gewacht! En ik weet dat als ik begin te sturen, dat iedereen op hete kolen zit, wil weten hoe het is geweest en foto's wil zien. Daar wil ik natuurlijk ook wel aandacht aan besteden, maar mijn kleintje gaat op dat moment wel even voor. Als het zover, horen jullie het dus wel! Ik kijk er al echt heel erg naar uit!
Mama, Gerd en ik zijn net nog lekker bij de McDonalds gaan vieren dat ik vandaag 40 weken ben. Een keer in de zoveel tijd kan dat eens zo lekker zijn!
Nu wachten we verder af in spanning. Maar zolang ik bezig blijf, gaat de tijd nog wel goed voorbij. Ik geniet gewoon nog lekker verder van de tijd met mijn buikje, want ik denk echt wel dat ik die ga missen!
Dikke kus,
Meike en de kleine spruit
Geen opmerkingen:
Een reactie posten